Spektrum Autyzmu

Zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD, ang. autism spectrum disorder) jest złożonym zaburzeniem rozwojowym obejmującym trudności związane z komunikacją społeczną, ograniczonymi zainteresowaniami i powtarzalnymi zachowaniami.

Co to jest autyzm?

Zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD) jest złożonym zaburzeniem rozwojowym obejmującym trudności związane z komunikacją społeczną i relacjami, ograniczonymi zainteresowaniami i powtarzalnymi zachowaniami.. Stopień upośledzenia funkcjonowania z powodu tych wyzwań różni się u poszczególnych osób z autyzmem, stopień nasilenia tych trudności jest w zróżnicowany (w spektrum).

Chociaż autyzm można zdiagnozować w każdym wieku, określa się go jako "zaburzenie rozwojowe", ponieważ objawy widoczne są zwykle już w pierwszych trzech latach życia. Zaś osoby autystyczne o wysokim poziomie funkcjonowania (zespół Aspergera- podtyp ASD) mogą zostać zdiagnozowane dopiero w późniejszym okresie życia. Tak więc, zaburzenia ze spektrum autyzmu występują we wszystkich grupach wiekowych, rasowych, etnicznych i społeczno-ekonomicznych.

Objawy autyzmu występują w trzech głównych obszarach (tzw. triada autyzmu):

  • Interakcje społeczne
  • Komunikacja werbalna i niewerbalna
  • Powtarzalne lub rytualne zachowania

Przyczyny i Ryzyko Wystąpienia Autyzmu

Przyczyny zaburzenia ze spektrum autyzmu nie są do końca poznane. Wyróżnia się szereg możliwych przyczyn, w tym:

Genetyczne przyczyny zaburzeń spektrum autyzmu

Istnieje kilka czynników genetycznych, które mogą w złożony sposób zwiększać ryzyko wystąpienia autyzmu. Osoby z zespołem łamliwego chromosomu X i stwardnieniem guzowatym, są narażone na zwiększone ryzyko zdiagnozowania autyzmu. Uwarunkowania genetyczne są bezsprzecznie widoczne: posiadanie rodzeństwa z autyzmem również zwiększa prawdopodobieństwo zdiagnozowania autyzmu u dziecka. Czynniki genetyczne wyjaśniają blisko 30% przypadków autyzmu.

Środowiskowe przyczyny autyzmu

Na powstawanie autyzmu może wpływać również środowisko. Niektóre leki, takie jak kwas walproinowy i talidomid, przyjmowane w czasie ciąży, są również powiązane z wyższym ryzykiem autyzmu.

Pozostałe czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia autyzmu

Starszy wiek rodziców w czasie ciąży jest dodatkowo powiązany z większym ryzykiem autyzmu, jak również wczesne uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego. Z drugiej strony nie wykazano, aby szczepionki zwiększały prawdopodobieństwo diagnozy autyzmu, a rasa, pochodzenie etniczne lub status społeczno-ekonomiczny również nie wydają się mieć związku.

Spektrum Autyzmu - Statystyki

U dzieci płci męskiej częściej diagnozuje się autyzm niż u płci żeńskiej. Dokładne przyczyny tej dysproporcji nie są w pełni poznane. Może to wynikać z biologicznych różnic między płciami. Niektórzy eksperci twierdzą, że może to być również efekt aktualnego sposobu definiowania i diagnozowania autyzmu, jak też częstszego kamuflowania (maskowania) autyzmu u płci żeńskiej.

Objawy spektrum autyzmu

Osoby z autyzmem charakteryzuje odmienny od typowego sposób funkcjonowania układu nerwowego. W szczególności te różnice są widoczne w trzech głównych obszarach: język-komunikacja, relacje społeczne i reakcje emocjonalne oraz odmienne przetwarzanie sensoryczne.

Zdolności umysłowe Wyniki wskazują, że oznaki autyzmu są również obecne jako deficyty w zakresie pewnych funkcji wykonawczych i zadań wymagających kompleksowego podejścia, podczas gdy ich mocną stroną jest inteligencja płynna i rozwiązywanie problemów.

Język i komunikacja Osoby z ASD wykazują również szereg nietypowych cech językowych, takich jak echolalia, pedantyczna mowa, niezrozumienie języka figuratywnego i inne, wynikające z zaburzeń pragmatycznych. Niektórzy mogą być całkowicie niewerbalni, niektórzy mogą mieć ograniczoną mowę , a niektórzy mogą mówić płynnie i zrozumiale. Jednak wyzwania związane z językiem i komunikacją są charakterystycznymi cechami autyzmu.

Cechy sensoryczne Ponad 90% osób z autyzmem doświadcza nietypowej percepcji zmysłowej, co może dotyczyć wszystkich zmysłów. Objawami autyzmu jest również nadwrażliwość na bodźce Nadwrażliwość jest powszechną cechą charakteryzyjącą osoby z ASD. Zbyt głośne dźwięki, niewygodne ubranie to przykłady czynników, które mogą prowadzić do znacznego stresu i dyskomfortu.

Stimming W ASD obserwujemy charakterystyczne wzorce zachowań. Wiele osób ze spektrum autyzmu angażuje się w rutynowe stymulacje. Istnieją różne teorie na temat tego, dlaczego osoby angażują się w zachowania autostymulujące. Takie zachowanie może zapewniać jednostce stymulację sensoryczną, lub zachowanie może być wykorzystywane do regulowania bodźców sensorycznych, zwiększając stymulację bądź zmniejszając przeciążenie sensoryczne. Stymulacja wydaje się pomagać niektórym dzieciom i nastolatkom z autyzmem radzić sobie z emocjami i przytłaczającymi sytuacjami. Jeśli stymulacja szkodzi dzieciom lub innym osobom, można rozważyć zastąpienie jej bezpieczniejszym zachowaniem.

Przykłady stimmingu obejmują:

  • ruchy dłoni i palców - na przykład pstrykanie palcami i machanie rękami
  • ruchy ciała - na przykład kołysanie się w przód i w tył podczas siedzenia lub stania
  • postawa - na przykład trzymanie rąk lub palców pod kątem lub wyginanie pleców podczas siedzenia

ADHD i autyzm

Autyzm diagnozowany jest często wraz z innymi zaburzeniami. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD), jest najczęstszym zaburzeniem psychicznym u dzieci i młodzieży. Badania wykazały, że część symptomów ADHD pokrywa się z objawami ASD; dlatego ASD należy sprawdzić podczas diagnozowania ADHD, jeśli do tego występują poważne trudności interpersonalne. Wysoka rozpraszalność w ADHD i brak elastyczności umysłowej w ASD mogą objawiać się obniżeniem poziomu uwagi. Poza tym, oba schorzenia mogą prowadzić do trudności interpersonalnych i oba mogą wykazywać niezwykłą zdolność do głębokiego poświęcania się swoim zainteresowaniom.

Objawy spektrum autyzmu u dzieci

Oznaki autyzmu u dzieci można zauważyć już we wczesnym dzieciństwie. Najczęściej udaje się rozpoznać autyzm u dzieci pomiędzy 2 a 3 rokiem życia dziecka. Pierwsze objawy autyzmu można zaobserwować nawet w okresie niemowlęcym. Ważna jest obserwacja dziecka. Bardziej obiektywnym wskaźnikiem w okresie niemowlęcym daje badanie słuchu. Badania pokazują, że niemowlęta, które mają wolniejszą odpowiedź mózgu na dźwięki podczas testów ABR (testów słuchowych pnia mózgu) otrzymują diagnozę ASD. Wczesna diagnostyka autyzmu jest ważna, ponieważ może zapewnić stworzenie lepszych warunków rozwoju dziecka.

Autyzm dziecięcy to nieaktualne określenie. Autyzm dziecięcy jest wcielony obecnie do bardziej ogólnej kategorii spektrum autyzmu, podobnie jak: Zespół Aspergera, autyzm atypowy oraz inne całościowe zaburzenia rozwoju.

Interakcje społeczne Objawy spektrum autyzmu u dzieci dotyczą głównie komunikacji i interakcji społecznych

Aktywności przejawiane przez dziecko autystyczne:

  • Unika lub nie utrzymuje kontaktu wzrokowego
  • Nie reaguje na imię do 9 miesiąca życia
  • Brak reakcji na polecenia, brak zabawy z rówieśnikami
  • Nie wyraża mimiką, czy jest szczęśliwe, smutne, złe i zaskoczone do 9 miesiąca życia.
  • Nie bawi się w proste interaktywne gry, do 12 miesiąca życia
  • Używa niewielu gestów lub nie używa ich wcale do 12 miesiąca życia (np. nie macha na pożegnanie)
  • Nie dzieli się zainteresowaniami z innymi do 15 miesiąca życia
  • do 18 miesiąca życia nie wskazuje na coś interesującego
  • Nie zauważa, gdy inni są zranieni lub zdenerwowani do 24 miesiąca życia
  • Nie zauważa innych dzieci i nie dołącza do nich w zabawie do 36 miesiąca życia
  • Nie udaje, że jest kimś innym, np. nauczycielem lub superbohaterem, podczas zabawy w wieku 48 miesięcy.
  • Nie śpiewa, nie tańczy dla innych do 60 miesiąca życia

Ograniczone lub powtarzalne wzorce zachowań lub zainteresowania

Dzieci autystyczne przejawiają zachowania lub zainteresowania, które mogą wydawać się nietypowe, np.:

  • ustawia zabawki lub inne przedmioty w rzędzie i denerwuje się, gdy kolejność jest zmieniana
  • Powtarza w kółko słowa lub frazy (tzw. echolalia)
  • Za każdym razem bawi się zabawkami w ten sam sposób
  • Koncentruje się na częściach przedmiotów (np. kółkach)
  • Denerwuje się drobnymi zmianami
  • Ma obsesyjne zainteresowania
  • Musi przestrzegać określonych procedur
  • Macha rękami, kołysze ciałem lub kręci się w kółko
  • Ma nietypowe reakcje na sposób, w jaki rzeczy brzmią, pachną, smakują, wyglądają lub są odczuwane

Zaburzona komunikacja i język

  • Wysoka lub płaska intonacja: Niektóre dzieci z autyzmem mówią wysokim lub śpiewnym głosem lub mogą brzmieć płasko i robotycznie.1
  • Recytacja: Nierzadko zdarza się, że dzieci autystyczne recytują słowa z filmu słowo w słowo lub rozmawiają bez końca na ulubiony temat, który nie ma znaczenia dla szerszej rozmowy.
  • Brak umiejętności rozumienia slangu/metafor/sarkazmu: Dzieci autystyczne mają tendencję do traktowania języka jako dosłownego i mogą nie rozumieć slangu lub "dziecięcej mowy" swoich rówieśników.
  • Powtarzanie: Dzieci autystyczne często powtarzają w kółko tę samą frazę. Na przykład wielokrotne liczenie od jednego do pięciu lub zadawanie pytań, na które znają już odpowiedź.
  • Echolalia: Echolalia występuje, gdy dziecko powtarza to, co ktoś właśnie powiedział lub o co je zapytał.
  • Nierównomierny rozwój werbalny i językowy: Dziecko z autyzmem wysokofunkcjonującym może rozwinąć bogate słownictwo lub być przedwczesnym czytelnikiem, ale często dotyczy to tylko określonego zainteresowania.

Należy zauważyć, że dzieci z ASD mogą nie mieć wszystkich lub niektórych zachowań wymienionych tutaj jako przykłady. Zespół Aspergera jest podtypem autyzmu, w którym nie obserwujemy opóźnionych umiejętności językowych ani opóźnionych umiejętności poznawczych

Pozostałe możliwe objawy

  • Opóźnione umiejętności językowe
  • Opóźnione umiejętności ruchowe
  • Opóźnione umiejętności poznawcze lub uczenia się
  • nadpobudliwe, impulsywne i/lub nieuważne zachowanie dziecka
  • Padaczka
  • Nietypowe nawyki związane z jedzeniem i snem
  • Niepokój, stres lub nadmierne zamartwianie się
  • Brak strachu lub strach większy niż oczekiwany

spektrum autyzmu objawy u nastolatków

Dla większości młodych ludzi, w tym osób z ASD, dorastanie i młoda dorosłość są pełne nowych wyzwań, możliwości ale i obowiązków. Badania wskazują, że mniej młodych ludzi z ASD ma takie same możliwości w porównaniu do ich rówieśnicy bez ASD. Wskazują na to poniższe statystyki:

Niski udział w edukacji po ukończeniu szkoły średniej Większość nadal mieszka z członkami rodziny lub krewnymi Ograniczone możliwości aktywności społecznej - prawie 40% spędza niewiele czasu z przyjaciółmi lub nie spędza go wcale Ponadto osoby z ASD mogą doświadczać zmian w objawach ASD, zachowaniach i współwystępujących schorzeniach w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości. Zmiany te mogą wpływać na ich zdolność do funkcjonowania i uczestniczenia w życiu społecznym.

Izolacja społeczna i nękanie w szkole: Przyjaźń jest niezbędnym doświadczeniem społecznym dla dzieci. Zapewnia im kontekst, w którym mogą ćwiczyć i rozwijać umiejętności społeczne wymagane do przyjaźni, w tym dobrą adaptację społeczną, zrozumienie emocji, empatię i troskę o innych. Dzieci z ASD mają trudności z tymi umiejętnościami społecznymi i dlatego zmagają się z budowaniem relacji. Dzieci z ASD mają trudności z interpretacją szczegółów języka niewerbalnego, gestów i mimiki twarzy, nie w pełni rozumieją humor i metafory, mają ograniczone, a czasem nietypowe zainteresowania i mogą mówić z nienaturalną intonacją. Wszystkie te wyzwania i brak umiejętności społecznych powodują, że są one bardziej narażone na trudności interpersonalne i stają się celem kpin ze strony rówieśników. Ponad 40% dzieci z ASD było ofiarami nękania i zastraszania w szkole. Nierzadko zdarza się, że osoby z ASD porzucają szkołę z powodu rozwoju znacznych objawów lękowych i depresyjnych w wyniku trudności interpersonalnych.

Spektrum autyzmu objawy u dorosłych - Różnice w objawach autyzmu u dorosłych

Klasyczne objawy autyzmu u dzieci nie zawsze są obecne u dorosłych ze spektrum, zwłaszcza u tych, którzy nie zostali zdiagnozowani jako dzieci. Najczęściej mowa wtedy o podtypie ASD-AS (zespół aspergera)

Dorośli ze spektrum autyzmu często wykazują objawy związane z:

  • trudnościami społecznymi i komunikacyjnymi
  • powtarzającymi się zachowaniami
  • trudnościami z przetwarzaniem sensorycznym
  • problemami z funkcjami wykonawczymi i teorią umysłu.

Poniżej wymieniliśmy obszary, które są zaburzone w autyzmie.

Trudności społeczne Trudności społeczne obejmują problemy z komunikacją i zrozumieniem, co czasami utrudnia zwykły proces wymiany rozmów społecznych. Dorosłym z autyzmem często trudno jest spojrzeć na rzeczy z innego punktu widzenia i interpretować komunikaty niewerbalne, takie jak przewracanie oczami, wzruszanie ramionami, mimika.

Przykłady obejmują:

  • Nieco płaski afekt lub unikalne niewerbalne okazywanie emocji;
  • wyzwania związanych z prowadzeniem rozmów i utrzymywaniem tematu - długie monologi lub bardzo krótkie odpowiedzi
  • Język interakcji społecznych jest czasami sztywny;
  • Trudności z wyrażaniem własnych myśli;
  • Nadzwyczajne skupienie na szczegółach- takich jak fakty lub nazwiska;
  • Problem w zrozumieniu języka przenośni - interpretowanie rzeczy dosłownie.

Powtarzalne zachowania Powtarzające się zachowania obejmują ograniczone harmonogramy i działania, spójność otaczającego środowiska oraz intensywne zainteresowania lub obsesje. Wybór tych samych czynności, jedzenia zapewniają ulgę dla autystycznej osoby- są odpowiedzią na nadmierną stymulację i oznaki problemów z przetwarzaniem sensorycznym.

Przykłady obejmują:

  • Zachowania autostymulacyjne (stimming), takie jak pocieranie dłonią uda/palcem kieszeni lub stukanie stopą;
  • Preferowanie identyczności i rutyny - może doświadczać stresu lub frustracji, gdy zostaną one zmienione niespodziewanie;
  • Ubieranie się w wygodne ubrania, nawet jeśli mogą być sprzeczne z oczekiwaniami społecznymi (aby ograniczyć napływ bodźców z obcisłych ubrań, czy drapiących materiałów;
  • Podatność na rozpraszanie uwagi przez dźwięki lub efekty wizualne.

Funkcje wykonawcze Funkcje wykonawcze odnoszą się do zdolności i umiejętności związanych z planowaniem, organizacją, utrzymaniem uwagi i autoregulacją. Dorośli ze spektrum mogą doświadczać wyzwań związanych ze złożonym planowaniem, co utrudnia dostrzeżenie "szerszego obrazu", dlatego osoba ze spektrum autyzmu:

  • Może potrzebować wsparcia w ustalaniu długoterminowych celów i harmonogramów;
  • Może nieumyślnie spóźniać się lub zapominać o spotkaniach;
  • Doświadcza wyzwań związanych ze zrozumieniem ogólnych teorii przy jednoczesnym opanowaniu najdrobniejszych szczegółów;
  • Może potrzebować wsparcia, aby zrozumieć oczekiwania i perspektywę innych ludzi.

Diagnoza Spektrum Autyzmu

W diagnostyce zaburzeń ASD ważne jest kompleksowe podejście. Ponieważ zaburzenia ze spektrum autyzmu różnią się znacznie pod względem objawów i nasilenia, postawienie diagnozy może być trudne. Nie ma konkretnego testu medycznego, który pozwoliłby określić to zaburzenie.

Proces diagnozowania autyzmu

Badania przesiewowe Testy przesiewowe nie są wykorzystywane do diagnozowania; zamiast tego pomagają zidentyfikować osoby, które wymagają dalszej oceny. Ogólnorozwojowe badania przesiewowe w celu identyfikacji opóźnień językowych, poznawczych i motorycznych są zalecane w wieku 9, 18 i 30 miesięcy. Ważna jest również opinia rodziców dziecka.Testy te nie są jednak wystarczająco czułe, aby wychwycić różnice w interakcjach społecznych, zabawie i powtarzalnych zachowaniach związanych ze spektrum zaburzeń autyzmu. W związku z tym zaleca się przeprowadzanie badań przesiewowych w kierunku ASD poprzez połączenie:

A- Rutynowy nadzór rozwojowy podczas wszystkich wizyt: Nadzór rozwojowy pod kątem ASD obejmuje pytanie rodziców lub opiekunów o ich obawy, obserwowanie interakcji opiekun-dziecko i monitorowanie objawów podczas każdej rutynowej wizyty kontrolnej.

B- Standaryzowane testy przesiewowe specyficzne dla autyzmu w wieku 18 i 24 miesięcy: Narzędzia do badań przesiewowych zostały opracowane w oparciu o wczesne objawy ASD, które mogą zostać wykryte przez świadczeniodawców lub ich opiekunów.

Ocena diagnostyczna Gdy badania przesiewowe lub nadzór rozwojowy wskazują na ryzyko diagnozy ASD, wskazana jest kompleksowa ocena diagnostyczna w celu ustalenia obecności ASD i potrzeby wczesnej interwencji.

Standardowa ocena psychiatryczna

Standardowa ocena psychiatryczna obejmująca pełny wywiad z pacjentami i opiekunami jest konieczna do uzyskania dokładnej historii, w tym opisów zachowań podczas formalnych testów, raportów dotyczących zachowań w innych środowiskach, przeszłych i obecnych interwencji edukacyjnych i behawioralnych, historii rodziny i istotnych kwestii psychospołecznych. Wywiad i badanie powinny być przeprowadzone z dokładnym uwzględnieniem kryteriów diagnostycznych zgodnie z DSM-5. Pomocna może być również opinia psychologa, który potrafi ocenić całościowe zaburzenie rozwoju (w przypadku dzieci jest to psycholog dziecięcy)

Narzędzia oceny

Opracowano różne narzędzia do oceny ASD. Chociaż żaden z tych kwestionariuszy sam w sobie nie jest wystarczający do postawienia diagnozy, mogą one zapewnić ustrukturyzowane podejście i wspierać doświadczonego klinicystę w stosowaniu kryteriów diagnostycznych ASD.

Ocena współwystępujących zaburzeń rozwojowych

Zwrócenie uwagi na inne potencjalnie współwystępujące diagnozy jest również istotnym elementem oceny. Choroby współwystępujące mogą wpływać na symptomatologię ASD na różne sposoby i w różnym wieku. Dlatego formalna ocena funkcji językowych, poznawczych, motorycznych, sensorycznych i adaptacyjnych jest ważną częścią procesu diagnostycznego.

Badania medyczne

Testy genetyczne: Potencjalne korzyści z ustalenia genetycznej diagnozy obejmują lepsze doradztwo dla pacjenta i rodziny Neuroobrazowanie: Rezonans magnetyczny nie jest zalecany do rutynowej oceny, chociaż może być wskazany w obecności pewnych stanów, takich jak nietypowa regresja, drgawki lub nieprawidłowe badanie neurologiczne. EEG: może być wskazane w niektórych przypadkach z drgawkami, nietypową regresją lub innymi objawami neurologicznymi.

Diagnoza Spektrum test

Test nie stanowi oficjalnej diagnozy i nie zastępuje wizyty u specjalisty, może natomiast zwrócić uwagę na konieczność zwrócenia się lekarza psychiatry po dogłębną diagnozę.

Warto skierować się do specjalisty w celu diagnozy autyzmu, jeśli:

  • zdiagnozowano u Ciebie chorobę psychiczną lub niepełnosprawność intelektualną w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, ale uważasz, że możesz mieć autyzm
  • zmagasz się z poczuciem izolacji społecznej i odmienności
  • u Twojego dziecka lub innego członka rodziny zdiagnozowano autyzm, bądź czujesz, że niektóre z wymienionych tu cech autyzmu odpowiadają Twoim cechom

Po otrzymaniu diagnozy autyzmu możesz współpracować z lekarzem w celu określenia terapii i wsparcia dostosowanego do Twoich potrzeb. Zaangażowanie w życie społeczności może pomóc w lepszym zrozumieniu autyzmu i zapewnić dostęp do wsparcia za pośrednictwem lokalnych grup.

Jakie są korzyści przynosi diagnoza (nawet w późnym wieku)?

Uzyskanie profesjonalnej diagnozy może pomóc w otrzymaniu odpowiedniego wsparcia i pomocy, których możesz potrzebować, chcieć. Umiejętność odpowiedniego regulowania interakcji społecznych Twoja rodzina, przyjaciele i koledzy z pracy mogą lepiej zrozumieć Ciebie i Twoje potrzeby - a to może pozwolić im skuteczniej Cię wspierać. Możesz mieć większe poczucie własnej tożsamości, jeśli lepiej zrozumiesz siebie i spektrum. Możesz lepiej zrozumieć swoje doświadczenia jako dziecko lub nastolatek. Możesz mieć większą pewność siebie, wiedząc, że jesteś częścią większej grupy dorosłych, którzy mogą mieć podobne doświadczenia.

Diagnoza Spektrum Autyzmu dostępna w Magwise

W Magwise zapewniamy kompleksową diagnostykę przeprowadzoną przez specjalistę psychiatrii, w razie konieczności pogłębioną o opinię psychologiczną. W przypadku diagnostyki dzieci zapewniamy opinię, którą stawia psycholog dziecięcy.

Interwencje stosowane w spektrum autyzmu

Metody terapii ASD mają na celu zmniejszenie objawów, które zakłócają codzienne funkcjonowanie i jakość życia osób ze spektrum autyzmu. ASD wpływa na każdą osobę w inny sposób, co oznacza, że osoby z ASD mają unikalne mocne strony i wyzwania oraz różne potrzeby. Z tych względów, plan terapii jest dostosowany do indywidualnych potrzeb danego pacjenta.

Interwencje behawioralne Interwencje behawioralne rozpoczynają się na wczesnym etapie życia i bazują na modyfikacji zachowania i teorii uczenia się. Należy podkreślić, że terapie behawioralne nie mają na celu wyleczenia ASD i są dalekie od terapii konwersyjnej. Zamiast tego skupiamy się na kwestiach, które są związane z doświadczeniem życia w spektrum autyzmu: depresji, stresie, złości, agresji, lęku, trudności w interakcjach społecznych. Do modeli interwencji, opartych na dowodach zaliczają się modele interwencji Stosowanej Analizy Zachowania (ABA), która jest procesem intensywnych interwencji behawioralnych, np. w celu poprawy społecznie pożądanych zachowań i zmniejszenia niepożądanych zachowań, które mogą zakłócać funkcjonowanie. Nawet jeśli terapia ma na celu zmianę zachowania, powinna koncentrować się na poprawie umiejętności, a nie tylko na ograniczeniu szkodliwych lub trudnych zachowań. Na przykład, jeśli dziecko krzyczy, aby się komunikować, terapia powinna mieć na celu pomóc nauczyć się komunikować w bardziej pomocny sposób, zamiast nauczyć bycia cicho.

Szeroko wspieranym programem ABA jest Wczesna Intensywna Interwencja Behawioralna dla małych dzieci, która jest wysoce zindywidualizowanym programem, wykorzystującym różne sposoby do kształcenia prostych umiejętności i przechodzenia do bardziej złożonych umiejętności. Techniki ABA okazały się skuteczne w odniesieniu do umiejętności społecznych, zadań akademickich, komunikacji, umiejętności życiowych i umiejętności zawodowych.

Interwencje edukacyjne Dzieci z ASD potrzebują ustrukturyzowanego planu edukacyjnego. Celem jest poprawa komunikacji werbalnej i niewerbalnej, a także umiejętności społecznych, akademickich i motorycznych.

Interwencje w zakresie mowy i języka Komunikacja jest kluczową interwencją w terapii ASD. Terapia mowy i języka jest najczęstszą interwencją prowadzoną u dzieci z ASD, która obejmuje strategie takie jak wzmacnianie dźwięków mowy, przesadne naśladowanie, wzmacnianie aktów komunikacyjnych i naśladowanie dźwięków.

Interwencje rozwojowe Interwencje rozwojowe są projektowane w oparciu o teorię rozwoju. Dzieci uczą się interakcji społecznych, komunikacji i regulacji emocjonalnej poprzez interakcje z innymi. Interwencje rozwojowe koncentrują się na relacji między pacjentem a dorosłym (rodzicami lub opiekunami).

Interwencje farmakologiczne Zaburzenia snu, zaburzenia lękowe, czy zaburzenia nastroju, depresja, które często współwystępują u osób z ASD, mogą wymagać wdrożenia leczenia farmakologicznego.

Neurostymulacja Metody neurostymulacyjne, jaką jest terapia TMS, przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (ang., transcranial magnetic stimulation) pozwalają w sposób nieinwazyjny efektywnie wpływać na aktywność obszarów mózgu. Protokoły TMS stosowane w spektrum autyzmu mają na celu regulację aktywność struktur związanych z przetwarzaniem sensorycznym. Dzięki nakierowanemu działaniu, TMS trafia w mechanizm, który leży u podstaw objawów ASD.

EEG Biofeedback EEG Biofeedback jest nieinwazyjną i niefarmakologiczną metodą terepeutyczną, która bazuje na autoregulacji. W wielu badaniach stwierdzono, że biofeedback EEG zmniejsza objawy zaburzeń ze spektrum autyzmu (ASD).

Interwencje w spektrum autyzmu dostępne w Magwise

Psychoterapia

  • w poprawie objawów funkcjonowania w relacjach
  • w poprawie objawów depresyjnych, bądź traum związanych z odrzuceniem,
  • niezrozumieniem, samotnością
  • w akceptacji swojej neuroróżnorodności

Źródła

KONTAKT

Dobór odpowiedniej formy terapii jest kluczowym krokiem. W celu kompleksowej diagnostyki i dopasowania odpowiedniej dla Ciebie formy leczenia skontaktuj się z nami KONTAKT

Specjaliści zajmujący się spektrum autyzmu